تعیین ارتباط بین سلامت روان و شیوه های مدارا در دانشجویان جدیدالورود

سابقه و هدف : سلامت روان از موضوعات بحث انگیز در روانپزشکی است. از جمله عوامل مرتبط با آن توانایی مدارای افراد با تغییرات و استرسها می باشد. این پژوهش با هدف بررسی سلامت روان و شیوه های مدارا در دانشجویان جدید الورود (مهرماه 83) دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام پذیرفت.   روش بررسی : این پژوهش بر روی 249 نفر از دانشجویان پنج دانشکده دندانپزشکی، پزشکی، پرستاری و مامایی، تغذیه و توانبخشی به شیوه مقطعی و با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی ( ghq-2-8 )، پرسشنامه مدارای بلینگز و موس و یک پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک انجام و با شیوه های آماری کای دو و student t-test تجزیه و تحلیل گردید.   یافته ها : در کل 1/36% از دانشجویان مورد مطالعه امتیاز بزرگتر یا مساوی نمره برش در ghq (نمره 23) را بدست آوردند که بین دو جنس تفاوت معنی داری مشاهده نشد. افراد مشکوک به اختلالات روان پزشکی، بیش از بقیه از راهبرد مدارای جسمانی کردن و مهار هیجانی استفاده می نمودند (05/0 p< ) و افراد با سلامت روان بیشتر، از توانایی حل مسأله و ارزیابی شناختی بیشتری برخوردار بودند (05/0 p< ). از نظر جلب حمایت اجتماعی بین دو گروه با امتیاز ghq کمتر از نمره برش (نمره 23) و امتیاز بالاتر یا مساوی نمره برش تفاوت معنی داری بدست نیامد.   نتیجه گیری : افراد با سلامت روانی بیشتر از شیوه های مدارای فعال و مؤثرتری استفاده کرده، بیشتر اقدام به ارزیابی شناختی مشکلات و یافتن راه حل می نمایند. باتوجه به جدایی ناپذیری استرسها از روند زندگی و تحصیل، آموزش شیوه های مؤثر مدارا به دانشجویان خصوصاً در ابتدای دوران تحصیل می تواند مصونیت آنها را در برابر پریشانی روانی افزایش دهد.